‘’Yunus bana buğday gerek demişse, bu insanın önce karnının doyması, yani yaşaması gerektiğinin vurgulanmasıdır, bu dünyanın hakkını vermenin kaçınılmaz olduğudur, çünkü himmetle ulaşılan yüce değerlerin taşıyıcısı biyolojik varlığımızdır. Buğdayı aldıktan sonra da himmeti istemesi buğdaya takılıp kalmadığını, dünyaya sağlanmadığını, maddeyi aşmaya hazır olduğunu gösteriyor. ‘’                                                                                                

                                                                   Turan Oflazoğlu

            ALIÇ

                                       Yunus miskin çiğ idik piştik elhamdülillah.

Anadolu sararıp solmuş bir yangın yeri

Kurumuş ırmakların yatağında ağıtlar

Uzun yola çıktım demir çarık demir asa

Gönlümde dünyanın bin mihneti bin cevri

Kendimi ararım esen rüzgârların sırlı dilinde

Dağlara sorduğum ben kimim neyim

Bir alıcın gölgesinde aradım gelmiş ile geçmişi

Bakıp içimdeki acısı dinmeyen müzmin yarama

Heybemi doldurdum sarı alıçla umudum ürkek

Vuslatı ermenin vakti yaklaştı güller açıyor

Ah alıç can alıç geceden sabahı bulacak mıyız

‘’Bilme’’nin tılsımını hangi kutlu sözler çözecek

Sen alıç ben garip ‘’olma’’nın efsunu meçhul bir deniz

Hünkar’ım sen doldur yoksul yüreğimi aşk nefesinle